الهی
07 بهمن 1393 توسط قديري اناري
“الهــــی”
همه “نام هــای” ِ قشـنگ ِ"تــو”
را می گذارمـــشان روی ِ زخــم های ِ “د ِ لَ م". . . . .
گفــــته بــــودی “اَلجَبّــــار”
یعنــــی کســـی کـــه “جُــــبران مــی کنـــد” همـۀ
شکستگـــــی هـــایِ “د ِ لَ م” را
گفـــــته بـــودی “اَلمُصَـوِّر”
یعنــــی کســـی کــه از “نُــــو مـــی ســــازد”
همـــۀ آنـــچه را “ویـران” شـــده اســـت درون ِ “د ِ لَ م”
گفــــته بــــودی “الشّــــافــــی”
یعنــــی کســــی کـــه “شِــــفا” مـــی دهــد تمـــام ِ
“زخــــم هــــایِ عمــــیق” و “نـــا عــــلاج” را. . . .
هــــوای ِ “دلـم” ســـبک
مــی شـــود بــا زمـــزمـۀ نـــام هـــایِ زیـــبایـــت
نَفــــــَس مـــــی کِشَــــم در هـــوایِ “مــــهـربــانــــی هـایِ نـــابـــت”
“الهـــــی بہ امیــــــــــد تو “. .
